PRAWO

Autorem artykułu jest Artur Klimkiewicz

W judykaturze zarysowuje się tendencja do zasądzania coraz wyższych kwot odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu wypadków komunikacyjnych oraz inncyh zdarzeń losowych, z których wynikła szkoda na osobie zwłaszcza w postaci uszczerbku na zdrowiu.
Oczywiście wysokość przyznawanych kwot odszkodowania i zadośćuczynienia w sprawach tego typu nacechowana jest uznaniowością składu orzekającego, znajdującą oparcie w konkretnie rozpatrywanej sprawie (wyrok SN z dnia 29.09.2000r. sygn. akt V CKN 527/2000) im sędziowie mają większa wrażliwość na krzywdę ludzką i chęć pomocy poszkodowanym tym większe zasądzają kwoty. Ponieważ przepisy KC nie zawierają żadnych kryteriów, reguł o charakterze generalnym, jednolitych i uproszczonych zasad miarkowania, jakim należy kierować się przy wyliczaniu wysokości czynników, jakimi są zadośćuczynienie i odszkodowanie z tytułu śmieci, wytycznych w tym zakresie można jedynie i należy poszukiwać zarówno w orzecznictwie sądów powszechnych, szczególnie SN jak i obiektywnym poczuci sprawiedliwości w naprawieniu doznanej krzywdy i szkody przez powoda w związku z wartością naruszonych dóbr prawem chronionych. A od życia ludzkiego, zdrowia, uczuć, utraconych nadziei, poczucia bezpieczeństwa i opieki nie ma nic ważniejszego i cenniejszego. Powód właśnie utracił to co najcenniejsze w życiu zwłaszcza młodego człowieka tj. nadzieję na możliwość realizacji swoich planów życiowych.

Stosownie do art. 322 Kodeksu Postępowania Cywilnego, jeśli sprawie o naprawienie szkody Sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, może w Wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.
radca prawny Lublin


---
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl